© Rootsville.eu

Sue Foley (Can)
tiltle: Pinky's Blues
music: Blues
release date: october 22, 2021
label: Stony Plain Records
info artist: Sue Foley


© Rootsville 2021


Deze Canadese blues gitariste gaf haar eerste concert op 16-jarige leeftijd. Toen ze op haar dertiende begon met gitaar spelen was het door de "Rolling Stones" dat Sue Foley" dan uiteindelijk koos voor de blues. Na haar afstuderen verhuisde ze van Ottawa richting Vancouver waar ze "The Sue Foley Band" kwam op te richten. Na omzwervingen met onder meer Mark Hummel belande ze op 21-jarige leeftijd in Austin TX. waar ze voor "Antone's haar eerste album "Young Girl Blues" kwam op te nemen. "Pinky's Blues" is het vervolg op Sue Foley's "The Ice Queen", waarmee ze hier roch echt aan een doorbraak kwam te werken. Sue heeft een eigen stijl op gebied van gitaar spelen en zang.

Foley's nieuwe album is een rauwe, door elektrische gitaar gedreven album met als rode draad, Texas blues, met Foley's kenmerkende roze paisley Fender Telecaster, "Pinky". Ze won "Best Traditional Female (Koko Taylor Award)" op de 2020 Blues Music Awards in Memphis, werd genomineerd voor een Juno Award (Canadian Grammy) en ze nam de prijs voor "Best Guitar Player" mee naar huis bij de Toronto Maple Blues Awards. De afgelopen jaren hebben Foley en haar band een strak tourschema door de VS, Canada en Europa gehouden.

Na A die jaren later drukt ze nog steeds haar eigen onuitwisbare stempel op de muziek. Pinky's Blues, de titel verwijst naar haar bijnaam voor haar kenmerkende roze paisley Telecaster, is een relatief uitgeklede aangelegenheid. Foley, bassist Jon Penner en drummer Chris "Whipper" Layton nemen het grootste deel van het werk voor hun rekening, waarbij producer Mike Flanigin organ toevoegt op twee tracks en Jimmie Vaughan ritmegitaar speelt op "Hurricane Girl". De set van 12 nummers werd in drie dagen live in de studio opgenomen, waardoor de muziek een opwindende directheid kreeg en Foley's allround talenten werden benadrukt.

De eerste single van het album, "Dallas Man", heeft ook een speciale betekenis voor Foley. Tussen het luisteren naar Blind Lemon Jefferson en Frankie Lee Sims, en later ook Freddie King en Jimmie Vaughan, ontstond het idee van 'Dallas Man'. Stevie Ray Vaughan, Jimmie Vaughan, Freddie King, T-Bone Walker, Blind Lemon Jefferson, Frankie Lee Sims, Anson Funderburgh, Zuzu Bollin, Doyle Bramhall II, Denny Freeman en Derek O'Brien kwamen allemaal uit dat gebied.

Op nummers als het voortstuwende, Elmore James-achtige 'Hurricane Girl', 'Boogie Real Low' van Frankie Lee Sims en 'When the Cat's Away, the Mice Play' van Willie Dixon, brengt Foley vuur en branie. Maar op Angela Strehli's pijnlijke "Say It's Not So", onthult ze een meer tedere en kwetsbare kant. Hetzelfde geldt voor de Jimmy en Lillie Mae Donley swamp-pop ballad "Think It Over", met Foley's glinsterende gitaar weven rond Flanigin's Hammond B3 om de zwoele sfeer te versterken. De twee instrumentals benadrukken ook het bereik van Foley.

Het zelfgeschreven titelnummer, dat op het album begint, is een snaarbuigende oefening in vette gespierdheid. Clarence "Gatemouth" Brown's halsbrekende "Okie Dokie Stomp", aan de andere kant, pronkt met haar snelle vingervlugheid. "Two Bit Texas Town" is een ander nummer van Strehli, zelf een eersteklas soul-blueszangeres van Lone Star. Het nummer past perfect bij het thema van het album.

tracks:

01 Pinky’s Blues
02 Two Bit Texas Town
03 Dallas Man
04 Southern Man
05 Say It’s Not So
06 Hurricane Girl
07 Stop These Teardrops
08 Boogie Real Low
09 Think It Over
10 Okie Dokie Stomp

bonus tracks:

11 Someday
12 When the Cat’s Gone the Mice Play